سفر از واجبات یک تاجر است
به گزارش وبلاگ اندورید، عیسی محمدی:همه ما به سفر می رویم؛ همه ما سفر را دوست داریم؛ همه ما از سفر یاد می گیریم و سفر، نکته ها و قاعده هایی دارد تا به ما بیاموزاند.
اما بعضی از افراد، به واسطه شغل شان بیشتر به سفر می روند؛ مانند سیاستمداران، تاجران و ... تصور کنید که کسی شغلش صادرات خشکبار باشد و سفر نرود! مگر شدنی است؟ چنین چیزی امکان نداشته و ندارد؛ ازجمله در خصوص حاج اسدالله عسگراولادی، مردی که سلطان زیره و خشکبار ایران بوده و معروف ترین صادرنماینده در این زمینه محسوب می شود. به قول خودش احتیاجی هم به داشتن باغ و زمین ندارد، چون کارش خرید و فروش خشکبار است، نه فراوری آن.
در اتاق بازرگانی ایران و چین به دیدار او می شتابیم؛ جایی که حالا این تاجر، رئیس هیأت مدیره اش محسوب می شود. حاج اسدالله متولد 1312 در تهران است؛ جایی در چهارراه سیروس. یعنی یک جورهایی یک تهرانی اصیل محسوب می شود؛ با آنکه به گفته خودش اصالت پدرش به دماوند بازمی شود. می گوید که سالی 10 تا سفر را رفته و باید برود و طرف های کاری اش را ببیند. سفر را برای تاجران لازم می داند، البته زیاد اهل سفرهای سیاحتی نیست؛ هرچند که به سفرهای زیارتی می رود. برای او همین که به سفرهای تجاری برود و توفیق کاری به دست بیاورد، کفایت می نماید. مسافرخانه این هفته، پای صحبت های این تاجر کهنه کار ایرانی نشسته است.
- اولین سفری که رفتید، نیویورک بود؟
نه، قبل از آن به اروپا و هامبورگ و لندن و البته سنگاپور هم سفر نموده بودم.
- چند سالتان بود؟
در بیست وچهارسالگی بود که راهی این سفرها شدم. البته از بیست ودوسالگی کارم را آغاز کردم.
- به نظرتان سفر برای تجربه اندوزی و پخته شدن تاجران ضروری است؟
سفر جزو واجبات برای یک تاجر است. هر تاجر، باید وقت بگذارد و هر از چندی، برود و طرف های تجاری اش را ببیند. در این دیدارها، می توانند ایرادات کار را درک و نسبت به برطرف آنها اقدام نمایند. این روند باید همیشگی باشد. نمی شود که مدام از راه دور تجارت کرد.
- یادتان هست که تا الان چند سفر رفته اید؟
اصلا یادم نیست. ولی سالی به طور مرتب، 10سفر را رفته ام. شما خودتان حساب کنید که این همه سال دارم کار می کنم، چقدر می شود. فکر کنم بیشتر از 500-400 مورد بشود.
- سفر رفتن های تجاری آدابی هم دارد یا اینکه آدم همین طوری بلیت می گیرد و راهی مقصدش می شود؟
آداب که ندارد. مهم این است که بروی و طرف کاری ات را پیدا کنی. تاجران معمولا یک جوری با هم کنار می آیند و احتیاج به آداب خاصی ندارد.
کیم وو چونگ -بنیانگذار دوو- در کتاب سنگفرش هر خیابان از طلاست خود، می گوید که همواره مشاورانی از دانشگاه ها داشت تا برای او درباره مقصدی که می رفت توضیحاتی بدهند؛ درباره فرهنگ جایی که می رود و مواردی از این دست. منظورم این است...
نه، احتیاجی به این کارها نیست. طرف های تجاری می روند و می توانند با هم کنار بیایند.
- سفر که می روید، معمولا کجاها ساکن می شوید؟
اگر رابطه خوبی با تاجران داشته باشم، سعی می نمایند در منزل شان از من پذیرایی نمایند و اگر هم جایی نداشته باشم، سعی می کنم در بهترین هتل شهر ساکن شوم.
- به خاطر پرستیژ تجاری تان به بهترین هتل ها می روید یا اینکه دوست دارید در بهترین هتل شهر باشید؟
آنجا راحت تر هستم. البته بعضی جاها مثل لندن، هم دفتر و هم جایی برای استقرار داریم. این است که وقتی به این جور جاها می روم، در جایی که خودمان داریم ساکن می شوم.
- اتفاقا توی کتاب تان هم نوشته بودید که بعضی از تاجرها، به صورت ویژه از شما پذیرایی می نمایند...
بله. حتی در بعضی از کشورها، بعضی از شرکای کاری ام که از من در منزل شان پذیرایی می نمایند، جایی برایم تدارک می بینند که بتوانم نماز بخوانم. حتی می روند و برایم غذای حلال و گوشت ذبح حلال پیدا می نمایند که اینها ناشی از اعتباری است که بین ما وجود دارد.
- پس شما آدم کثیرالسفری هستید؟
بله دیگر. هفته بعد باید برای کارم راهی مسکو شوم.
- تا حالا مسکو و روسیه رفته اید؟
فراوان. تا حالا خیلی رفته ام.
- یعنی الان وارد مسکو شوید، همه شما را می شناسند دیگر؟
همه که نه، ولی آنهایی که باید بشناسند به هر حال آشنا هستند.
- با کدام زبان ها آشنا هستید؟
با زبان انگلیسی که کاملا آشنا هستم. کمی هم با زبان روسی آشنا هستم.
- شما که الان در اتاق بازرگانی ایران و چین فعال هستید، زبان چینی بلدید؟
نه، آشنا نیستم.
- به چین هم رفته اید؟
بله، فراوان. اصلا کارم از همان ابتدا با سنگاپور و هنگ کنگ آغاز شد.
- سنگاپور؟ 50-40 سال پیش که سنگاپور وضعیت امروز را نداشت...
ولی مشتریان خوبی داشتیم و زیره هایی که می بردیم، خوب فروش می رفت. من هم که سلطان زیره بودم و همه سراغم می آمدند.
- در جایی اشاره نموده بودید که دوره سلطان ها گذشته، ولی الان دارید می گویید که سلطان زیره و خشکبار بوده اید. این سلطان بودن را دوست دارید؟
نه، برایم مهم نیست. فقط منظورم این است که مهم ترین و بزرگ ترین تاجر در این زمینه هستم و طبیعی است هر جایی که بروم، همه دوست داشته باشند با من کار نمایند.
- شما اهل سفرهای تفریحی هم هستید؟
نه، چندان اهل سفرهای تفریحی نیستم.
- چرا؟ بالاخره این بار سنگین کار تجاری و صادرات را باید جوری تخلیه کنید یا نه؟
همین که به سفر بروم و لبخند رضایت را روی لب های مشتری ام ببینم و بتوانم با او ارتباط بگیرم، برایم بهترین رضایت و لذت است. من آدمی هستم که اهل کارم و همواره باید کار کنم. با کار کردن و توفیق پیدا کردن در کار است که می توانم لذت ببرم. به خاطر همین اهل سفرهای تفریحی نیستم.
- یعنی این همه سفر خارجی که می روید، همه اش درگیر کار و تجارت هستید؟
هدفم از این سفرها کاملا معین است. باید بروم و شریک و طرف کاری ام را ببینم. وقتی که او را دیدم، با هم می نشینیم و درباره کار صحبت می کنیم. وقتی هم که کارم تمام شد، بر می گردم.
- یاد علامه امینی افتادم که به هند رفته بود. از او پرسیدند که آب و هوای هند چطور بود. کمی فکر کرد و گفت نمی دانم؛ فقط درگیر نوشتن و تحقیق در کتابخانه بودم. شما هم نسبت به کار ظاهرا چنین رویکردی دارید ...
بله، از همان ابتدا کار نموده ام و با کار و توفیق در کار است که لذت می برم و به همین دلیل احتیاجی به تفریح و سفر تفریحی ندارم. البته نکته اینجاست که باید حتما در کارتان توفیق پیدا کنید، اگر توفیقی نداشته باشید، قطعا خسته هم خواهید شد.
- هفته پیش که با جناب سیدمحمد غرضی صحبت می کردیم، اتفاقا نگاهی شبیه به شما داشتند. ایشان منتقد بیشتر سفرهای مردم بودند و می گفتند که این سفرها، هدفی ندارد و صرفا صرف هزینه است...
ما به هر حال کارآفرین هستیم و با کار عجین شده ایم و باید در کار توفیق داشته باشیم و برای کار سفر کنیم. اصلا اسمش معین است؛ کارآفرین. پس ما نمی توانیم مثل آدم های معمولی از سفر لذت ببریم.
- بیشتر جوان ها برای کسب وکار و تجارت و اشتغال، دوست ندارند که رنج سفرها را به خودشان هموار نمایند. نگاهتان به این رویکرد چیست؟
همانطور که اشاره کردم، سفر کردن از واجبات کسب وکار است. با سفر کردن، ایده های جدید و بازارهای جدید و همچنین افراد جدید را ملاقات می کنید و می توانید طرف های تجاری تان را هم ملاقات کنید. جوانان هم باید بتوانند درگیر این سفرها شوند تا به توفیق کاری برسند.
- بخشی از کارآفرینان توصیه می نمایند که حتما برای کسب درآمد و پیروزیت بیشتر به سفر بروید و از محل زندگی تان دور شوید. احادیثی هم در این زمینه وارد شده که سفر برای کسب حلال و تجارت، باعث ایجاد برکت می شود. پس معتقدید که هرقدر جوان ها دورتر به سفر بروند، در کسب وکارشان پیروز تر خواهند بود؟
الزامی ندارد حتما این اتفاق بیفتد؛ شاید در شهرشان هم که باشند بتوانند ایده هایشان را اجرایی نمایند و ایده هایی برای کسب وکار تدارک ببینند. اما به هر حال هر از چندی باید برای دیدن کسانی که با آنها کار می نمایند، راهی سفر شوند تا اگر مسئله ای هست، برطرف نمایند.
- اتفاقا بخشی از کسب وکارها را هم مشاهده می کنیم که نتیجه سفر هستند؛ یعنی طرف به سفری رفته و ایده ای را گرفته و همان را اجرایی نموده و پیروز شده است. بگذریم. تا حالا به این فکر نموده اید که سفرهای خودتان را تبدیل به یک سفرنامه کنید و به یادگار بگذارید؟
موردهایی را درباره سفرهایم نوشته ام. شاید سال بعد بخواهم چنین کاری کنم و این سفرنامه ها و چیزهایی که از آنها گرفته ام را ثبت و ضبط کنم.
- در کتاب بیوگرافی خودتان، اشاراتی به این سفرها داشته اید؟
بله، درباره شان نوشته ام. شاید 20درصد کتاب را در بر بگیرد، اما اینکه به طور مستقل درباره شان کار کنم را باید به آینده موکول کنم.
- این همه سفر که رفته اید، تلخ ترین شان کدام بوده؟
من سفر تلخ تا به حال نداشته ام. هر جایی که رفته ام، اگر مسئله ای پیش آمده سعی نموده ام آن را تبدیل به یک فرصت کنم و به خاطر همین است که می گویم تلخ ترین سفر برای من معنایی نداشته است.
- زیباترین کشوری که تا به حال رفته اید کدام بوده؟
البته به این سؤال از چند وجه می شود جواب داد. باید ببینیم منظورتان از زیباترین چیست. ولی جاهایی مثل بارسلون، مادرید، لندن، هامبورگ و لس آنجلس، برایم خوشایند بودند و از بودن در آنجا لذت برده ام و احساس خوبی نسبت به آنجا داشته ام.
- خدا اخوی شما را رحمت کند و ان شاء الله که سایه شما هم مستدام باشد. زمانی که در قید حیات بودند هم با هم سفر می رفتید؟
بله، سفرهایی با هم رفتیم. وقتی که وزیر بودند، با هم چند باری به خارج کشور، ازجمله یوگسلاوی و... رفتیم. پدرم اصالتا اهل دماوند بود. معمولا آخر هفته ها هم با هم راهی دماوند می شدیم؛ با اهل و عیال و خانواده.
- پس نتیجه بحث ما تا اینجا چنین شده که شما زیاد اهل سفرهای سیاحتی نبوده اید...
البته به سفرهای زیارتی می روم. ولی انسان چرا به یک سفر سیاحتی می رود؟ برای لذت بردن. من وقتی به سفرهای کاری و تجارتی می روم، از توفیق در کارم نهایت لذت را می برم و همان اتفاق برایم می افتد.
- اهل سفرهای داخلی هم هستید؟
در داخل کشور هم سفر فراوان رفته ام. به خراسان زیاد می رفتم. در بیست سالگی هم نخستین سفرم را به حج رفتم.
- حاج آقا! می شود شما را پرسفرترین تاجر ایرانی دانست؟
قطعا نه. کسان دیگری هم هستند که بیشتر از من سفر می روند؛ البته نه آمار سفرهای خودم را دارم و نه آمار سفرهای آنها را. پس نمی شود در این باره صحبت کرد.
- پیش می آید که در سفرهایتان، تاجران دیگر ایرانی را هم اتفاقی ببینید؟
بله، این اتفاق که رایج است و حتما می افتد.
- حس می کنید اگر سفرهای جناب عسگراولادی را از او بگیرند، از وی چه باقی خواهد ماند؟
قطعا خیلی از تجربه ها و پختگی هایم کمتر خواهد شد و قطعا آدم دیگری خواهم بود. من از این سفرها زیاد آموخته ام. بزرگ ترین درس هایم را در سفرهای خارجی گرفته ام؛ ازجمله همان درس معروفی که در سفر به نیویورک آموختم.
- فرض کنید شما را در نیویورک رها نمایند و همه ارتباطات، اموال، پول و... خودتان را از دست بدهید. چه می کنید؟
سریع خودم را به سفارت ایران می رسانم و برمی گردم.
- البته موقعیت ما فرضی است؛ تصور کنید که اساسا قرار است از صفر آغاز کنید و در یک جای غریبه شما را انداخته اند...
در کتاب زندگینامه ام هم اشاره نموده ام که حتی اگر من را ببرند و از آن بالا، توی جنگل های آمازون بیندازند، باز هم خودم را از درختان این جنگل ها بالا کشیده و رشد خواهم کرد. همه چیزهایی که من دارم، در مغز من است، پس طبیعی است که هر کجا که بروم، اگر از صفر هم قرار باشد آغاز کنم، باز هم می توانم همین جهت را طی کنم و به همین موقعیت ها و پیروزیت ها هم برسم.
- این جمله را از کارآفرینان و میلیاردهای زیادی شنیده ام؛ حتی هنری فورد هم این را می گوید که اگر همه ثروتش را از وی بگیرند، طی 5سال می تواند به این جایگاهش برسد.
بله، دقیقا چنین است.
- شما که این همه سفر می روید و مهمان تاجران دیگر هم می شوید، آیا برای شما هم مهمان های خارجی می آید؟
قطعا فراوان می آید. از بعضی از آنها هم در خانه ام پذیرایی می کنم.
- حاج آقا! شما به سفر آخرت هم فکر می کنید؟
نه، زیاد به آن فکر نمی کنم.
- یعنی برایتان مسئله و دغدغه نیست؟
نه. من موظف هستم که به وظایف خودم عمل بکنم. هر جا که بتوانم، عمل می کنم. هر جا هم که نمی شود، لابد مسئله ای بوده است؛ پس جای نگرانی نیست. وقتی هم که به سفر آخرت رفتیم، دیگر خودشان ما را پیش خواهند برد، دیگر جای نگرانی ندارد که.
- جایی جمله ای از شما شنیدم که گفتید از حضرت امام(ره) پرسیدید وضعیت مال حلال و ثروت حلال چطور است. ایشان هم گفته بودند که یک ارزش است. این نقل قول درست است؟
بله. از ایشان در این باره پرسیدم. به من گفتند که مباح است و می توانید این پول و ثروت را خرج کنید و لذت ببرید.
- در این سن و سال و با این همه سابقه، چه چیزی حالتان را خوب می نماید؟
اینکه در کارم توفیق داشته باشم، بروم و طرف های خودم را ببینم و مطمئن باشم که کارم را خوب انجام داده ام و اگر مسئله ای بوده، آن را حل و فصل کنم؛ این چیزهاست که حال من را خوب می نماید. ماها کارآفرین هستیم و باید با همین مواردی که گفتم، خودمان را سرپا نگه داریم.
همین که به سفر بروم و لبخند رضایت را روی لب های مشتری ام ببینم و بتوانم با او ارتباط بگیرم، برایم بهترین رضایت و لذت است. من آدمی هستم که اهل کارم و همواره باید کار کنم. با کار کردن و توفیق پیدا کردن در کار است که می توانم لذت ببرم
- 3 قانونی که در سفر آمریکا آموختم
اگر سفرهای مرا حذف کنید، قطعا من آدم دیگری خواهم بود. همانطور که اشاره کردم، بیشتر تجربه هایم را از سفرهایم دارم؛ ازجمله اینکه در دوران جوانی، وقتی که برای نخستین بار به آمریکا رفتم، یکی از مهم ترین درس های زندگی ام را گرفتم. در آنجا، ساختمانی بود که به راکفلر اول مربوط می شد. مقابلش، مجسمه خود راکفلر را هم گذاشته بودند. کمی که دقت کردم، دیدم که 3جمله نوشته است. این را توی کتابم هم نوشته ام. این جمله ها چنین بود:
من جان راکفلر اول تمام توفیقم در 3جمله است: زودتر از دیگران آگاه شدم، زودتر از دیگران تصمیم گرفتم و وقتی تصمیم گرفتم چشمم را بستم و عمل کردم. این جمله ها خیلی روی من اثر گذاشت. از همان موقع به آنها پایبند ماندم. به عنوان مثال، اگر قرار باشد در حوزه پسته کار کنم، از سیر تا پیاز آن را باید بدانم؛ قوانین صادرات و قوانین واردات در کشور مقصد و تعرفه ها و نوع تسویه حساب و نوع پسته ها و ...
سریع خودم را مجهز به این اطلاعات می کنم. من اطلاعاتم را از بازار و تلویزیون و روزنامه ها کسب می کنم و در نتیجه می توانم زودتر از بقیه از وقایع آگاه شوم. به خاطر همین هم هست که تا حالا ضرر نداده ام. من مدام در حال کسب اطلاعاتم. شاید باورتان نشود، اما موقع ناهار و مراسم ختم هم اطلاعاتی از افراد مختلف کسب می کنم؛ ازجمله از نمایندگان مجلس و شورا.
- من که ثروتمند نیستم
من این را بارها گفته و بار دیگر هم می گویم. شاید برای کسانی که این مصاحبه را می خوانند، این شائبه پیش بیاید که با فردی ثروتمند روبه رو هستند. خیلی ها هم مرا جزو ثروتمندترین های ایران می دانند، اما من ثروتمند نیستم. ثروتمند کسی است که دارایی انباشته داشته باشد. دارایی انباشته یعنی صدها برابر بیشتر از احتیاجت پول داشته باشی. حالا این پول را می توانی در بانک به صورت سپرده یا مستغلات و... داشته باشی. درحالی که من در هیچ بانکی، چه داخلی و خارجی، سهام و سپرده ندارم.
من در واقع خودم را مستغنی می دانم؛ یعنی در حد و اندازه خودم به کسی احتیاج ندارم و احتیاج به قرض دریافت از کسی و بانکی هم ندارم، ضمن اینکه در سرمایه گذاری های نسیه یا کاذب و... هم شراکت نداشته و ندارم. در بورس هم که نیستم. به این ترتیب نمی توان مرا ثروتمند دانست، درحالی که افراد ثروتمند در این جور جاها حضور پررنگی دارند. من تاجری هستم که کارم خشکبار است؛ پسته و بادام و زیره و خرما. در این زمینه هم خبره هستم و خودم را مجتهد می دانم. حالا بعضی ها هم به این تخصص لقب سلطان داده اند و مرا به لقب سلطان زیره و خشکبار و... می شناسند. پس من، فردی مستغنی و متخصص هستم که بازار او را به عنوان فردی که بازار خشکبار را درک می نماید، می شناسد.
منبع: همشهری آنلاین