10 کلیشه که در تمام فیلم های کریستوفر نولان به چشم می خورند - وبلاگ اندورید

به گزارش وبلاگ اندورید، در فیلم های تمام فیلم سازانی که فیلم های متعددی ساخته اند، می توان شاهد تکرار برخی عناصر بود. در حالی که برخی از این عناصر به کلیشه تبدیل می شوند برخی دیگر لزوما عناصر بدی نیستند.

هدف از بررسی برخی از کلیشه های رایج فیلم های نولان، مسخره کردن او نیست، بلکه ما با این کار می خواهیم او را بهتر درک کنیم و ببینیم باید از فیلم های آینده اش مانند اوپنهایمر چه انتظاری داشته باشیم.

10. زمان

زمان یکی از شناخته شده ترین کلیشه های فیلم های کریستوفر نولان است. چرا که شخصیت های او دائما به این فکر می نمایند که چگونه می توانند بر زمان تاثیر بگذارند، از آن بیشترین استفاده را ببرند یا زمان را معکوس نمایند. در فیلم تلقین بازیگران از این واقعیت که زمان در رویا کندتر می شود به نفع خود استفاده نمودند. یا در فیلم میان ستاره ای، زمان به اندازه اکسیژن یا سوخت ارزشمند بود. یا زمان در فیلم یادگاری مفهومی تراژیک تر به خود می گیرد، چرا که در این فیلم، لئونارد تقریبا هیچ درکی از زمان ندارد. بنابراین زمان یا در فیلم های نولان (مثلا سه گانه شوالیه تاریکی) اصلا مهم نیست، یا وقتی در یکی از فیلم های او نقش داشته باشد، نقش پرچم داری را بر عهده دارد. روش منحصربه فردی که نولان برای به تصویر کشیدن زمان از آن استفاده می کند، عمق خاصی به فیلم هایش بخشیده و می توان گفت که او دیگر در استفاده از این مفهوم خبره شده و لذا می توان انتظار داشت که در فیلم های بعدی، بیشتر از این مفهوم استفاده کند.

9. ساختار غیرخطی

گرچه نولان به هیچ وجه دوست ندارد از زمان در فیلم هایش استفاده کند، اما دوست دارد زمان را به صورت یک ساختار غیرخطی در نظر بگیرد. بنابراین ساختار غیرخطی زمان به یکی از عناصر جدانشدنی از تمام فیلم های نولان تبدیل شده است و در واقع می توان گفت که نولان در همه فیلم هایش از این تکنیک استفاده می کند. از ساختار دوگانه رو به جلو و عقب تا فلش بک های مداوم در پرستیژ تا سه خط زمانی مختلف در فیلم دانکرک، به نظر می رسد نولان همواره نگران دستکاری زمان است. حتی در فیلم های ساده تر دیگری مانند شوالیه تاریکی برمی خیزد، نیز زمان مدام دست کاری می شود. اگرچه ممکن است برخی از طرفداران فیلم های معمولی، این تکنیک را آزاردهنده یا گیج نماینده بدانند، برخی دیگر از مخاطبان می گویند این تکنیک، فیلم ها را مجذوب نماینده تر می کند و استفاده از چنین تکنیک هایی است که باعث می شوند فیلم های نولان مخاطب پسندتر شوند.

8. موسیقی و آهنگ های پر سر و صدا

یکی از کلیشه هایی که معمولا سبب می شود بیشتر مردم به سرعت فیلم های نولان را تشخیص دهند موسیقی پر سر و صداست. گاهی اوقات آهنگ های پر سروصدا یکی از عناصر اصلی فیلم های نولان به حساب می آیند، مانند فیلم تلقین که در آن موسیقی پرسروصدای متن فیلم همان آهنگ بله افسوس هیچ چیز را نمی خورم ادیت پیاف است. اما گاهی اوقات این موسیقی به آهنگ کر نماینده دانکرک تبدیل می شود و گاهی اوقات نیز همانند فیلم انگاشته متاسفانه این صداها آن قدر بلند هستند که بسکمک از دیالوگ ها را نمی توان به درستی تشخیص داد. اگرچه هنوز معین نیست که فیلم اوپنهایمر فیلمی در سبک جنگی است یا هیجان انگیز یا درام، اما در هر سبکی که باشد قطعا پر از سر و صداهای بلند خواهد بود.

7. جلوه های قدیمی

یکی دیگر از عناصر اصلی فیلم های نولان که به کرات در فیلم های او قابل مشاهده است، استفاده از تکنیک های قدیمی و از مد افتاده است. او در برخی فیلم هایش به هیچ وجه از جلوه های دیجیتالی استفاده نکرده و به جای آن از جلوه های ویژه کاربردی استفاده کرده است. (البته به استثنای بین ستاره ای). او در سه گانه شوالیه تاریکی نیز به کرات از وسایل مینیاتوری برای به تصویر کشیدن وسایل نقلیه و محیط اطراف استفاده کرد و در دانکرک از برش های مقوایی برای خلق ارتش بریتانیا استفاده نمود. در فیلم انگاشته او از یک هواپیمای واقعی که به سمت آشیانه سقوط می کرد برای خلق سکانس مورد نظر استفاده نمود. البته فناوری خلق تصاویر با استفاده از کامپیوتر در چند سال اخیر به شدت پیشرفت کرده اما از آنجایی که معمولا می توان استفاده از این فناوری را در بسکمک از فیلم ها مشاهده نمود، قطعا مشاهده جلوه های ویژه قدیمی برای مخاطب لذت بخش تر خواهد بود، بنابراین بیشتر مردم اعتقاد دارند که استفاده از این نوع افکت های قدیمی از طریق نولان، خیلی هم خوب است.

6. استفاده از زبان بصری به جای داستانی

اگرچه نولان قطعا نویسنده ای بااستعداد است (او دو بار برای کسب جایزه بهترین فیلم نامه اصلی، نامزد جایزه اسکار شده است)، اما معمولا ترجیح می دهد از جنبه بصری سینما به جای جنبه داستان نویسی استفاده کند. بنابراین مخاطب ممکن است احساس کند اگر فیلم های او صامت بودند نیز باز هم می توانست به محتوای آن ها پی ببرد. به عنوان مثال، سکانس هایی در فیلم بین ستارهای وجود دارد که به زیبایی هرچه تمام تر فضای بیرون را به تصویر می کشد و تنها چیزی که در این سکانس ها به گوش مخاطب می رسد، موسیقی قدرتمند و تاثیرگذار هانس زیمر است. یا فیلم دانکرک که نولان در ابتدا می خواست بدون استفاده از فیلم نامه و یا دیالوگی، آن را فیلم برداری کند. یا فیلم انگاشته که در آن وضوح بصری کاملا مشهود است. از آنجا که سینما و تلویزیون یک رسانه بصری محسوب می شوند پرداختن به این بعد قطعا یکی از ویژگی های برجسته نولان به شمار میرود. به علاوه گهگاه فیلم های نولان، پیچیده و گاهی هم گیج نماینده هستند، بنابراین برای اینکه مخاطب، کاملا بتواند این فیلم ها را درک کند بهتر است به جای شنیدن یک توضیح کلامی ساده، آن ها را به چشم ببیند تا با تمام جوانب موضوع آشنا شود.

5. داستان هایی با سرانجام مبهم

یکی دیگر از ویژگی های نولان این است که همواره تمایل دارد فیلم هایش را همانند یک داستان باز با سرانجامی نه چندان معین به اتمام برساند. تحولات داستان پرستیژ سبب می شود که فیلم، سرانجامی تلخ و ترسناک داشته باشد. شوالیه تاریکی نیز به گونه ای به سرانجام می رسد که بیننده نمی داند احساس پیروزی کند یا ناامیدی. اما هیچ کدام از صحنه های سرانجامی فیلم های نولان به اندازه صحنه سرانجامی فیلم تلقین بحث برانگیز نبوده است. اینکه فرفره بالاخره می افتد یا نه. چراکه همین موضوع به ظاهر کوچک تمام رویدادهای فیلم را زیر سوال می برد و لذا نولان مخاطب را در عذابی تمام نشدنی رها می کند چرا که در نهایت به او نمی گوید همه چیز خواب و رویا بوده یا واقعیت. در حالی که دیگر فیلم سازان بیشتر به خاطر سرانجام های منحصربه فردشان (به عنوان مثال ام. نایت شامالان) شناخته شده اند، تقریبا تمامی فیلم های نولان با شک و ابهام به سرانجام می رسند. گاهی اوقات یک یا دو سوال کوچک در فکر مخاطبان باقی می ماند و گاهی نیز آن ها به کل سردرگم می شوند.

4. والدین

والدین یکی از عناصر کلیدی است که در بیشتر آثار نولان به وضوح به چشم می خورد. تمایل کاب برای بازگشت به خانه نزد دو فرزندش انگیزه اصلی موجود در سرتاسر فیلم تلقین است. به همین ترتیب، رابطه عمیق بین کوپر و مورف که فراتر از مکان و زمان است، قلب و روح فیلم بین ستارهای را شکل می دهد و در سرتاسر سه گانه شوالیه تاریکی شاهد آن هستیم که بروس در رویاهایش از توماس وین یاد می گیرد که چگونه در برابر سختی ها مقاوم باشد. پرداختن به والدین موضوعی است که می تواند بیشتر افراد را به سمت یک فیلم جذب کند، زیرا بیشتر ما خاطره هایی از والدین خود داریم. بنابراین از آنجا که موضوع والدین به شدت از طریق نولان مورد استفاده قرار می گیرد قطعا این امر برای او جنبه شخصی دارد.

3. مایکل کین

یکی از کلیشه های خوب نولان، استفاده مداوم او از مایکل کین در گروه بازیگرانش است. این بازیگر افسانه ای بریتانیایی که برنده جایزه اسکار هم شده در هشت فیلم اخیر نولان (از بتمن آغاز می کند تا تلقین) حضور داشته است. یعنی او در تمام فیلم های نولان به جز سه تا از آن ها به ایفای نقش پرداخته است. کین همواره از نولان به عنوان یک فرد حرفه ای تجلیل می کند. نقش هایی که کین در فیلم های نولان بازی کرده است، عبارت اند از آلفرد در سه گانه شوالیه تاریکی (که حتی شایسته بود نولان یک فیلم اختصاصی را برای همین کاراکتر ساخته و پرداخته کند) تا صداپیشگی در دانکرک؛ بنابراین فیلم های نولان هر چقدر هم که قابل پیش بینی باشند باز هم یک چیز در مورد آن ها کاملا معین است و آن این است که مایکل کین در آن ها حضور خواهد داشت.

2. مردان غمگین و در فکر فرورفته

شخصیت های اصلی فیلم های نولان همگی مرد هستند و معمولا هم مردانی هستند که مرگ یک یا چند نفر از عزیزانشان را به چشم دیده اند و همین امر هم آن ها را به انسان هایی غمگین تبدیل کرده است. بروس وین عزادار والدینش و ریچل داوز است، در حالی که قهرمانان فیلم های یادگاری، پرستیژ، تلقین و بین ستارهای همگی مردانی هستند که زنانشان را از دست داده اند. این موضوع واقعا تکان دهنده است چرا که در بین یازده فیلم نولان، قهرمان هیچ کدام از داستان هایش یک زن نیست. بنابراین می توان کاملا مطمئن بود که در فیلم بعدی او تحت عنوان اپنهایمر، شخصیت کیلیان مورفی، یعنی جی. رابرت اوپنهایمر، کاراکتر اصلی است و در کانون توجه قرار گرفته است (اگرچه ممکن است همسرش کاترین با نقش آفرینی امیلی بلانت نیز نقش مهمی را بر عهده داشته باشد).

1. استفاده از زنان به عنوان پشتیبان

کاراکترهای زن فیلم های نولان به ندرت به اندازه کاراکترهای مرد، مهم و چشمگیر هستند. متاسفانه در فیلم های نولان، بیشتر زنان صرفا ابزارهایی هستند که به شکل گیری شخصیت مردان اصلی فیلم کمک می نمایند. (مثال: سارا، اولیویا و جولیا در فیلم پرستیژ و مال و آریادنه در تلقین). البته چند استثنا نیز وجود دارد مانند سلینا کایل در شوالیه تاریکی برمی خیزد و کت در فیلم انگاشته که هر دو شخصیت های جالب و منحصربه فردی بودند. بنابراین ما امیدواریم که شخصیت های امیلی بلانت و فلورانس پیو در اوپنهایمر بتوانند نقش های جالب تر و منحصربه فردتری را بر عهده داشته باشند.

منبع: screenrant