محافظت هوشمندانه مخوف ترین شکارچی دریا از بچه هایش - وبلاگ اندورید

به گزارش وبلاگ اندورید، زومیت نوشت: به نظر می رسد بزرگ ترین کوسه های جهان، بچه ها خود را در پرورشگاه های اقیانوسی رها می کردند.

کوسه های منقرض شده بزرگ از میلیون ها سال قبل پیغامی برای ما دارند و دیرینه شناسان برای افشای این پیغام تلاش می کنند. آن ها تعداد زیادی از پرورشگاه های کهن را کشف کردند که احتمالاً کوسه های جوان در آنجا متولد می شدند و تا زمانی که به اندازه کافی بزرگ شوند در آنجا می ماندند. کوسه ها حداقل از 23 میلیون سال پیش، از این استراتژی پیروز تکاملی استفاده می کنند.

بیشتر بخوانید:

• اگر شکارچی کمین کرده را پیدا کنید چشم عقاب دارید / عکس

فراوان ترین بقایایی که از این شکارچیان رأس هرم بقا داریم، دندان های آن ها هستند. معمولاً غضروف ها که مؤلفه اصلی ساختار داخلی بدن کوسه هستند، زیاد دوام نمی آورند و فسیل نمی شوند. با توجه به کمیابی چشمگیر فسیل ها، دیرینه شناس ها چگونه می توانند انواع و سن کوسه های منقرض شده را شناسایی کنند؟ و چگونه موقعیت پرورشگاه کهن مربوط به ده های میلیون سال پیش را تعیین می کنند که حتی دیگر زیر آب نیستند؟

پاسخ در دندان ها است

پاسخ به پرسش های فوق در دندان های فسیلی نهفته است. دیرینه شناس ها براساس این دندان ها می توانند به شناسایی گونه ها بپردازند و اندازه، دما و اندازه شوری آب محل زندگی کوسه ها را تخمین بزنند. به نقل از متیو گیبسون، نمایشگاه گردان تاریخ طبیعی موزه چارلستون، گرچه دانشمندان هنوز نمی توانند براساس یک دندان فسیلی به سن دقیق کوسه ها پی ببرند، می توانند بفهمند که کوسه، نوزاد، نوجوان یا بزرگسال بوده است.

براساس دندان ها می توان فهمید که یک منطقه، زمانی پرورشگاه باستانی کوسه های جوان بوده است؛ و اندازه گیری ها و تحلیل های زیادی روی یک دندان لازم است تا بتوان به نوع گونه، گروه سنی و ابعاد کوسه پی برد. با وجود سختی ها، پروژه به خاتمه رسید. اولین پرورشگاه کهن مگالودون در پاناما کشف شد و در مقاله سال 2010 توضیح داده شد. وقتی بحث کوسه های منقرض شده به میان می آید، مگالودون (اوتودس مگالودون) تنها جانور غول پیکر و ترسناک دریایی است که در ذهنمان ترسیم می شود؛ اما تعداد زیادی از گونه های کوسه های کهن در چند میلیون سال گذشته ساکن دریاها بودند که همه دندان هایی بزرگ داشتند.

از 12 سال پیش، تعداد بیشتری از پرورشگاه های باستانی کوسه های دندان بزرگ در کشورهایی مثل پرو، شیلی، اسپانیا و ساحل شرقی ایالات متحده کشف شدند. در سال 2020، اولین پرورشگاه کهن کوسه های بزرگ سفید (Carcharodon carcharias) در شیلی و در سال 2021، اولین پرورشگاه کهن گونه های دندان بزرگ دیگر به نام Carcharocles angustidens در کارولینای جنوبی کشف شدند.

سه گروه از پژوهشگرها که پرورشگاه های کهن تازه را کشف کردند به بررسی تعداد چشمگیر دندان های فسیلی پرداختند: 28 دندان مگالودون از پاناما، 136 دندان Carcharocles angustidens از دو منطقه در کارولینای جنوبی و تقریباً 234 دندان کوسه بزرگ سفید از سه منطقه مجزای شیلی و پرو که 69 عدد از آن ها از پرورشگاهی کهن در شیلی به دست آمدند. دکتر جیم ویلافانا، دیرینه شناس مرکز پژوهش های پیشرفته در کوکیمبوی شیلی و مؤلف ارشد مقاله کوسه بزرگ سفید باستانی است. او می گوید: بررسی 234 دندان کار بزرگی بود. آلونسو آلوارادو اندازه گیری دندان ها را تحت سرپرستی من انجام داد. این فرایند و کارهای مرتبط با آن (پایگاه داده و آماده سازی تصاویر) در طی چهار ماه اجرا شدند.

پروشگاه کوسه چگونه به وجود می آید؟

به نقل از گیبسون و دکتر رابرت بویئنکر یکی از مؤلفان مقاله پرورشگاه کهن Carcharocles angustidens، این ایده که تعداد زیاد دندان های فسیلی نشان دهنده تعداد زیادی کوسه ها است، تااندازه ای یک فرضیه است. گیبسون طی ایمیلی توضیح می دهد:

گرچه دندان های کوسه ها در طول عمر آن ها از دست می روند و دوباره رشد می کنند، به نظر بعید می رسد که یک کوسه در یک محل ثابت مانده باشد و دندان هایش را با سرعتی منظم از دست دهد به گونه ای که کل دندان ها فسیل شوند و بر اثر جریان های اقیانوسی و جزر و مدی جابه جا نشوند؛ اما براساس فرضیه ای محتمل تر، دندان C. angustidens در این موقعیت ها رایج است زیرا تعدادی کوسه در این منطقه ها زندگی می کردند که دندان هایشان را از دست دادند. اگر جمعیت در یک محل به صورت ثابت وجود داشته باشند، احتمال رسوب و فسیل شدن دندان افتاده حتی پس از جابه جایی بر اثر جریان ها بیشتر می شود.

دکتر بوئسنکر، استادیار پژوهشی موزه تاریخ طبیعی مک باون می افزاید: نمی توانیم ثابت کنیم دندان های مجزا از یک کوسه هستند مگر اینکه یک مجموعه دندان مرتبط پیدا کنیم؛ بنابراین فرض می کنیم این دندان ها از کوسه های متفاوتی هستند. با توجه به این فرضیه، برخی کوسه ها چند دندان خود را به ازای هر بار تغذیه از دست داده اند.

دیگر سرنخ های مهم برای یافتن موقعیت پرورشگاه باستانی از کوسه های کنونی و رفتار آن ها به دست می آیند. برخی از پرورشگاه های کوسه را می توان در منطقه های پیدا کرد که برای محافظت و تغذیه نوزادان در حال رشد به کار می روند. دیرینه شناسان این دو جنبه کلیدی را در سوابق فسیلی هم پیدا کردند: محیط های دریایی کم عمق که با منابع غذایی پر شدند.

وجود بی مهره های فسیلی مشخصی مثل حلزون ها مدرکی بر کم عمق بودن محیط های دریایی است و فسیل های ماهی نشان دهنده منبع غذایی احتمالی کوسه های در حال رشد هستند. نبود فسیل پستاندارانی مثل فوک ها یا گاوهای دریایی در این نواحی هم سرنخ مهمی است چراکه کوسه های کنونی هنگام بلوغ تنها از پستانداران تغذیه می کنند.

به نظر می رسد مراقبت از شکارچیان باستانی در این محیط ها اهمیت زیادی داشته است به ویژه که نوزادها و نوجوان ها همراه با دیگر کوسه های باستانی زندگی می کردند. یکی از نمونه ها مگالودون در پاناما است. در این منطقه بیش از 400 دندان از حداقل 16 گونه متفاوت کوسه فسیلی کشف شدند. مگالودون های جوان کوچک نبودند. طول نوزاد مگالودون در پرورشگاه های کهن به 2 متر می رسید؛ طول گونه های نوجوان هم بین 2 تا 10/5 متر متغیر بود.

بااین حال شکارچیان هم زیست می توانستند نوزادانی به آن ابعاد را کنترل کنند. از شکارچیان کهن کشف شده می توان به کوسه سرچکشی بزرگ (Sphyrna mokarran) و گونه منقرض شده کوسه راسویی (Hemiprtistis serra) اشاره کرد.

چرا پرورشگاه؟

تمام این یافته ها نشان می دهند کوسه ها به مدت میلیون ها سال در پرورشگاه ها جمع شدند و به باور پژوهشگرها دلایل خوبی برای این کار داشتند. دکتر کاتالینا پیمینتو، دیرینه شناس مؤسسه دیرینه شناسی و موزه دانشگاه زوریخ سوئیس و دانشگاه سوانزای ولز در بریتانیا است. او مؤلف اصلی مقاله ای درباره پرورشگاه کهن مگالودون در پاناما و همچنین یکی از مؤلفان مقاله ای با موضوع اولین پرورشگاه کهن کوسه بزرگ سفید در شیلی است.

پیمنتو از سال 2010 درباره کوسه های باستانی تحقیق می کرد. از دستاوردهای او می توان به تخمین اندازه واقعی مگالودون اشاره کرد که به 15 تا 18 متر می رسید. او می نویسد: سوء برداشتی درباره کوسه های بزرگ وجود دارد. آن ها می توانند در بخش هایی از اقیانوس مخفی شوند و از دید پنهان بمانند. امروزه بهتر می دانیم کوسه ها چگونه از پرورشگاه به عنوان راهی برای محافظت از بچه ها خود در حدود میلیون ها سال پیش استفاده می کردند و شواهد نشان می دهند که این رفتار تا چه اندازه کهن است و می تواند گسترده باشد.

5858