بهبود نارسایی قلبی با کاهش مصرف سدیم - وبلاگ اندورید

به گزارش وبلاگ اندورید، تهران (پانا) - آنالیز نو پژوهشگران کانادایی نشان می دهد که کاهش مصرف سدیم می تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به نارسایی قلبی یاری کند.

به گزارش ایسنا، مشاوره تغذیه و محدود کردن مصرف نمک به مدت یک سال در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، به بهبود کیفیت زندگی و کند شدن پیشروی بیماری منجر می گردد اما یک پژوهش تازه نشان می دهد که کاهش مصرف نمک، عوارض جانبی یا بستری شدن در بیمارستان را در بعضی افراد به طور قابل توجهی کاهش نمی دهد.

آزمایش موسوم به SODIUM-HF که بزرگترین و طولانی ترین ارزیابی بالینی تصادفی برای آنالیز کاهش سدیم رژیم غذایی در افراد مبتلا به نارسایی قلبی است، به نقطه خاتمهی اولیه خود که ترکیبی از مرگ به هر دلیل و بستری شدن ناشی از بیماری قلبی-عروقی یا مراجعه به بخش اورژانس است، نرسید. با وجود این، پژوهشگران گفتند که بهبود مشاهده شده در پیامدهای ثانویه نشان می دهد که محدود کردن مصرف سدیم می تواند برای بعضی از بیماران سودمند باشد.

جاستین ازکوویتز(Justin Ezekowitz)، استاد پزشکی دانشگاه آلبرتا(UAlberta) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما باور داریم که این نتایج برای بیماران و پزشکان به طور یکسان مهم و ارزشمند خواهند بود. ما باید بیشتر آنالیز کنیم تا بدانیم که آیا ممکن است راهی برای شخصی سازی کردن توصیه های ما وجود داشته باشد و آیا مزایای مربوط به کیفیت زندگی ممکن است ارزشی برای بیماران خاص داشته باشد یا خیر.

نارسایی قلبی یک بیماری مزمن است که طی آن، عضله قلب در پمپاژ موثر خون بسیار ضعیف عمل می نماید. بعضی از درمان های پزشکی می توانند به کند کردن پیشروی نارسایی قلبی یاری نمایند اما بسیاری از بیماران به خاطر نشانه هایی مانند تورم، خستگی و سرفه همراه با خطر بالای بستری شدن در بیمارستان و سایر مسائل قلبی عروقی، کیفیت زندگی بدتری را تجربه می نمایند. اگرچه به طور سنتی به بیماران مبتلا به نارسایی قلبی توصیه می گردد که مقدار نمک را در رژیم غذایی خود محدود نمایند اما تا به امروز شواهد علمی محدودی برای حمایت از این توصیه وجود داشته است.

پژوهشگران در این پروژه، 841 بیمار تحت درمان نارسایی قلبی را در 26 مرکز پزشکی در شش کشور کانادا، استرالیا، نیوزیلند، مکزیک، کلمبیا و شیلی ارزیابی کردند. نیمی از شرکت نمایندگان، مراقبت های معمول را به طور تصادفی دریافت کردند و به نیمی از شرکت نمایندگان نیز مشاوره های تغذیه ای متناسب با الگوهای غذایی آنها ارائه شد؛ از جمله لیست هایی که منعکس نماینده غذاهای محلی در دسترس بودند. پژوهشگران، میانگین دریافت روزانه سدیم هر شرکت نماینده را براساس پرسش نامه های غذایی محاسبه کردند.

پژوهشگران در خاتمه این آنالیز یک ساله، مقدار مرگ و میر به هر دلیلی، بستری شدن در بیمارستان به خاطر مسائل قلبی-عروقی و مراجعه به بخش اورژانس را در دو گروه مورد آنالیز مقایسه کردند. تعداد کلی این موارد از نظر عددی در گروه دریافت نماینده مداخله تغذیه ای، کمتر بود اما این تفاوت حتی پس از تعدیل تفاوت های جزئی بین دو گروه، از نظر آماری معنی دار نبود.

تجزیه و تحلیل های ثانویه، بهبود قابل توجهی را در کیفیت زندگی گروه دریافت نماینده مشاوره تغذیه نشان داد. ازکوویتز گفت: امتیاز گروه مصرف کم سدیم، به طور قابل توجهی بهتر از گروه دریافت نماینده مراقبت معمولی بود و این بهبودها در نمرات کیفیت زندگی ثابت بود. این بهبود در مقایسه با سایر ارزیابی های بالینی مانند ارزیابی های شامل مداخلات دارویی، کاملا معین بود.

وی اضافه نمود: دو گروه مورد آنالیز، هیچ تغییر قابل توجهی از نظر وزن بدن نشان ندادند اما آنالیز های بیشتری برای ارزیابی رژیم غذایی شرکت نمایندگان در حال اجرا شدن است. برای معین این که آیا کاهش شدید مصرف سدیم ممکن است تأثیر بیشتری بر سلامتی داشته باشد یا این که آیا زیرگروه های خاصی از بیماران ممکن است براساس شدت بیماری و کیفیت زندگی از مزایای بیشتری برخوردار شوند، آنالیز های بیشتری مورد احتیاج است. یک دوره پیگیری طولانی تر نیز شاید بتواند تفاوت های بلندمدت را در نتایج بالینی نشان دهد.

پژوهشگران قصد دارند آنالیز را ادامه دهند و نتایج را طی 24 ماه ارزیابی نمایند.

این پژوهش، در مجله The Lancet به چاپ رسید.